Master Graduation Presentation 30-04-2017 (Dutch/English after the break)

(English version after the break)

30 Maart 2017 was de graduation ceremony van mijn master Biomedical Sciences, waarbij de masters-to-be een presentatie gaven over hun laatste stage. Ik had me hiervoor extra uitgesloofd als test van mijn vaardigheden van het ontwerpen van biomedische illustraties. In deze post laat ik de figuren zien met een korte uitleg erbij.

Mijn stage was een kort en kleinschalig vooronderzoek (pilotstudy) naar de mogelijkheden van gerichte immuuntherapie bij small cell lung cancer (SCLC) patienten, uitgevoerd bij het Norris Cancer Center in Los Angeles, USA.

SCLC, wat 15% van de longkanker gevallen opmaakt, heeft een slechte overleving van 5% van de patienten na 5 jaar. Dat is de laatste decenia niet verbeterd, en is zo slecht mede door het stadium van de kanker bij diagnose (bij 60% van de patienten al uitgezaaid/gemetastaseerd). Daarbij wordt SCLC snel resistent tegen de standaard therapie en is er nog geen goede opvolging daarop gevonden.

Een eigenschap van SCLC dat de aanleiding was voor dit onderzoek is het regelmatig voorkomen van paraneoplastic neurological syndromes (PNS). Dit zijn autoimmuun ziektes van het zenuwstelsel die alleen voorkomen in patienten met kanker. Zo'n 2-3% van SCLC patienten hebben last van PNS. Als een van de weinige voordelen hebben SCLC patienten met PNS een betere prognose voor de behandeling van de kanker.

Voor dit onderzoekproject keken we naar het eiwit HuD als doelwit voor immuuntherapie, wat ook een doelwit kan zijn van de immuunreactie bij PNS. 

HuD komt voor in het hele zenuwstelsel, maar ook in alle SCLC cellen. De autoimmuun reactie gericht op HuD maakt geen onderscheid tussen het gezonde weefsel van het zenuwstelsel en de tumor. HuD raakt soms vanzelf beschadigd. Zenuwcellen repareren dit vervolgens weer, maar het is mogelijk dat de tumor dezelfde reparaties niet of minder goed kan uitvoeren. 

Als deze theorie klopt, zou de beschadigde versie van HuD (isoaspHuD) een eiwit variant zijn die alleen in de tumor voorkomt en kan dus een specifiek doelwit vormen voor SCLC. 

Om dit te onderzoeken, maakten we gebruik van muizen die genetisch aangepast waren om SCLC te krijgen wanneer de longen werden blootgesteld aan een virale vector. Na een half jaar of meer hadden de muizen SCLC. Voor dit onderzoek gebruikten we de cellijnen die gemaakt waren van zulke tumoren. De cellijnen werden teruggeplaatst in de longen van gezonde muizen, die naar verwachting na slechts een paar maanden dan SCLC zouden hebben.

Onze verwachting was dat de normale (native) vorm van HuD niet herkend zou worden als muizen hieraan worden blootgesteld, omdat HuD altijd al voorkomt in het lichaam zonder problemen, en er dan ook geen immuun reactie zou optreden. Echter, de isoaspHuD variant zou wel gezien worden als onbekend en mogelijk gevaarlijk, waardoor een immuunreactie meetbaar zou zijn in muizen die geimmunizeerd waren met isoaspHuD. 

Voor dit onderzoek werd alleen gebruik gemaakt van een klein deel van HuD, de staart waar de beschadiging zat.

We hadden twee groepen muizen; 1 groep had SCLC cellen in de longen gekregen, en 1 groep was geimmuniseerd met HuD peptides (de native variant of de isoasp variant). Bij alle muizen keken we een paar weken na de behandeling naar de witte bloedcellen uit de milt (splenocytes) en naar markers uit het bloed. 

Bij de splenocytes werd onderzocht hoe veel ze vermenigvuldigden (proliferatie/celdeling) of hoeveel signaalstoffen (cytokines) ze maakten na te zijn blootgesteld aan ofwel SCLC cellen ofwel de HuD peptides.

In bloed werd de aanwezigheid van antilichamen tegen HuD onderzocht.

Na immunizatie maakten de muizen ook daadwerkelijk antilichamen tegen het peptide waaraan ze een paar weken eerder waren blootgesteld. Ook werden meer cytokines gemaakt door splenocytes als deze in aanraking kwamen met isoaspHuD nadat de muis daar vooraf mee was geimmuniseerd.

De celdeling was niet duidelijk anders bij muizen die verschillend waren behandeld. Wel hadden de SCLC cellen een duidelijk onderdrukkend (inhiberend) effect op de celdeling van alle splenocytes, waarbij de eerdere behandeling van de muis geen verschil maakte. 

De vermindering van splenocyte celdeling is mogelijk het gevolg van cytokines die door SCLC worden gemaakt. Bij andere tumoren wordt dit effect ook gezien en zulke vermindering van celdeling kan het gevolg zijn van een algemene onderdrukking van de witte bloedcellen door signalen die door de tumor worden afgegeven. Zelfs na activatie van witte bloedcellen, kan een immuunreactie worden stopgezet met de juiste signalen. Dit kan een hindernis zijn voor het opwekken van een immuunreactie tegen SCLC cellen en in andere tumorsoorten, waar ditzelfde probleem zich voordoet, wordt dit effect ook al onderzocht. 

16 Mei tot 01 Juni - Rant over 'gezondheid' - Lees deze nog maar 3 x

Duidelijk kan ik niet op een wekelijkse basis alleen iets vertellen over mijn belevenissen in Amerika, voornamelijk omdat mijn stage niet bijzonder snel vooruit gaat. Er gebeurt vanalles, zeker deze laatste weken. Veel overleggen met samenwerkende onderzoekers, veel voorbereiden voor muiswerk en vervolgexperimenten, etc.

Voor mij de perfecte tijd om al mijn vaardigheden toe te passen die ik in de laatste jaren heb opgedaan:

- Time en project management: ik moet nu alle experimenten voor mijn report in 4 weken afmaken, voor ik terugga naar Nederland. Verder wil ik ook van mensen hier fatsoenlijk afscheid nemen. En nog een beetje een redelijk schema hebben voor de dag. Een hoop gepuzzel, maar dat vind ik alleen maar uitdagend, en tot nu toe is alles goed verlopen.

- Stress management: Nu pas merk ik hoe zeer dit belangrijk is, om gewoon te kunnen chillen. Dat doe ik dan ook, misschien meer dan wenselijk is ;). Voornamelijk let ik op mijn interne dialoog: hoe ik over mijn omstandigheden denk en over mijn handelingen ten opzichte daarvan. Ik kan mijzelf in een ware depressie denken, maar net zo snel weer de wolken in. Je snapt wel waarop ik focus :)

- Dieet: wat ik eet blijkt veel impact op mijn energieniveaus en concentratie te hebben. Bulletproof koffie in de ochtend en ik kan makkelijk doorgaan tot halverwege de middag zonder honger of zorgen om eten. Dan thuis lekker veel groentes en een stukje vlees of vis. Heerlijk!

- Slaap: mijn schema is iets anders nu: ik zet mijn wekker niet en slaap tot ik wakker wordt (zover ik in de ochtend geen afspraken heb op het lab) en 's avonds ga ik door tot ik moe wordt (vaak pas rond 11 uur of later.). Als ik dan vroeg moet opstaan, merk ik het wel voor de rest van de dag, maar ik kan lastig in slaap vallen als ik 's avonds te veel nadenk over wat er de volgende dagen/weken op de planning staat, dus dan werk ik gewoon wat langer door (tot 2 uur ofzo). Niet ideaal, maar het werkt opzich goed voor mij op dit moment.

Dus, 1 van de redenen waarom blogposts nu wat minder frequent zijn, is het ontbreken van een interessant onderwerp. Ik heb niet bijzonder veel te vertellen over mijn stage op dit moment, zoals ik al zei. 

Gelukkig komt daar de Nederlandse media met het nieuwste schandaal/claim/opmerking, waar ik lekker over kan nadenken. De TV-kijkers onder ons (ik ben daar niet 1 van, zal zo wel duidelijk zijn waarom) die graag naar NPO programmas kijken, zullen misschien vorige week de aflevering van het programma 'Broodje gezond' hebben gezien over sinaasappelsap/vruchtensap en hoe 'gezond' dit echt is voor je. Ik heb daar een paar gedachtes over, die ik vrijelijk op mijn blog ga delen met jullie. *evil laugh*. Ga lekker zitten en geniet.

Disclaimer: ik kijk geen TV. Ik ben een biomedisch wetenschapper in opleiden met een buitengewone passie voor het menselijk lichaam die regelmatig (lees dagelijks meerdere uren) naar filosofie en biohacking podcasts luistert.

With that in mind...

Mijn gedachtes over gezondheid en algemene media, in mijn ervaring.

Ongeveer een jaar geleden ben ik voor het eerst echt gaan nadenken over wat een gezond dieet inhoud. Nu was het voor mij al snel duidelijk dat mijn persoonlijke dieet (de dingen die ik eet) op basis van wetenschap zou worden bepaald: ik zou in de literatuur gaan onderzoeken welk dieet ziektes kan voorkomen. Een paar maanden geleden vond ik het concept van biohacking, dat verder daarin gaat en waarbij dieet gezien wordt om een manier om prestatievermogen te verbeteren. 

Wat is nu het verschil hiertussen? 

Aan de ene kant: het voorkomen van ziektes

Aan de andere kant: optimale prestatie.

Ik zie het zo: optimale prestatie veronderstelt het voorkomen van ziektes. Ziektes zijn logischerwijs belemmerend voor optimale prestatie, dus een dieet dat focust op optimale prestatie focust daarbij automatisch op het voorkomen van ziektes.

Hoe veel mensen denken op die manier over dieet? Geen idee, eerlijk gezegd. Ik weet wel dat ik vroeger dacht over dieet als een 'tijdelijk aangepast etenspatroon'. Nu denk ik erover als: de dingen die ik regelmatig eet. Weer een andere mindset, dus. 

Mijn eigen dieet (de dingen die ik eet) gaat nu uit van dingen waar ik me goed bij voel. Ik heb de laatste weken veel minder gegeten dat mogelijk (volgens wetenschappelijke bronnen) problemen kan leveren voor sommige (of alle) mensen die het eten. Problemen zoals: slaapproblemen, energie schommelingen/tekort, concentratie problemen, slechte huid, slechte stoelgang, allergieen, honger, etc. Dit zijn vaak symptomen waar mensen gewend aan raken en het niet langer zien als een probleem. Honger, bijvoorbeeld, voel ik niet meer, sinds ik anders ben gaan eten. Wat eet ik nu? Groentes, boter, eieren, gehakt, vis. Zo dicht mogelijk bij de bron. Niet verwerkt, niets toegevoegd. Maar ook geen granen, geen zuivel. Mijn energie en conctratie zijn veel verbeterd sinds ik zo ben gaan eten en dit is slechts het begin van de ideeen die ik heb opgedaan sinds het horen van dit concept van biohacking.

Het belangrijkste dat veranderd is, is de betekenis van het woord: gezondheid. Zoals ik al zei, dat kan verschillend geinterpreteerd worden. Wanneer is iets gezond? Wat is de standaard? Is iets gezond als je er niet ziek van wordt? Of als je er ziektes mee voorkomt? Of als je er optimaal me presteert? 

Mijn standaard vraag nu, als iemand iets 'gezond' noemt, is 'waarom?'. En dan blijf ik doorvragen, met aandacht op de biologische achtergrond van de titel 'gezond'. Wat vinden wij gezond? En wat is de schaal waarop we werken? Denken we aan optimale prestatie, of alleen maar aan niet gelijk ziek worden?

De relevantie van deze vragen is duidelijk geworden aan de hand van een aantal TV-programmas die ik de laatste tijd heb gezien en de zoveelste gezondheids claim die ik heb gehoord. Dat wil niet zeggen dat de claim incorrect is. Als wetenschapper kan ik dat pas beoordelen als ik het bewijs heb gezien, en dat heb ik nog niet onderzocht in zoverre dat ik hierover kan rapporteren. Dit is slechts mijn mening vanuit wat ik de laatste tijd aan informatie heb gevonden en vanuit mijn basiskennis opgedaan tijdens mijn studie. 

Om de laatste aflevering van 'Broodje gezond' als voorbeeld te nemen, over vruchtensappen. (BTW: handig om de aflevering eerst te kijken). 

Kort samengevat, de claim is dat vruchtensap, in het bijzonder sinaasappelsap, net zo veel suiker bevat als Cola of frisdrank en daarom niet zo gezond is als mensen denken. Laten we dat even goed bekijken.

Vragen komen in mij op zoals:

- Waarom is suiker ongezond?

- Zit dezelfde suiker in vruchtensap en in frisdrank?

- Waarom denken/dachten we dat sinaasappelsap gezond is/was?

- Wat bedoelen we sowieso met gezond in deze context?

Genoeg om te onderzoeken en sommige vragen worden ook in de aflevering beantwoordt. Er worden experts over ondervraagd, artsen en onderzoekers. Die weten natuurlijk waar ze het over hebben *ahum, dat is een andere discussie, voor een later moment ;)*.

In ieder geval lijkt 'gezond' in deze context voornamelijk 'niet ziek worden' of 'voorkomen van ziektes' te zijn. Suiker wordt aangedragen als de oorzaak van veel ouderdoms/welvaartsziektes zoals diabetes type II en overgewicht/obesitas. Dit wordt verklaard doordat suiker zoals in frisdrank veel pieken in insuline veroorzaakt die op lange termijn het lichaam minder gevoelig maken voor insuline, waardoor suikerziekte ontstaat. 

Klinkt logisch en lijkt ook te kloppen met wat ik hierover weet. En makkelijk ook, zo!

Maar als het zo is dat suiker diabetes type II, overgewicht en andere welvaartsziektes veroorzaakt, waarom schrijft de arts dan geen dieet voor, maar medicijnen? (andere discussie weer, he Cecile ;) )

Wat zou mijn studie toch makkelijk zijn als het echt zo simpel was. Als we de hele wereld van diabetes type II konden genezen door simpelweg geen suiker meer te eten. Maar helaas, er komt nog veel meer bij kijken en de problemen liggen dieper dan suiker/eiwit/vet. Als we zouden kijken naar wat er allemaal 'slecht is voor de gezondheid', dan zou je niets meer kunnen eten. 

Een paar elementen die voor mij relatief nieuw zijn om te overwegen als het gaat om voedsel:

- Waar komt het vandaan? Hoe is het verbouwd?

- Wat heeft mijn eten gegeten?

- Op welke grond hebben de groentes gegroeid?

- Wat is er toegevoegd aan mijn eten? Hormonen, antibiotica, pesticiden, genen (GMO's)?

- Hoe lang sinds de oogst? Hoe vers is het product echt?

- Wat zit er nu ECHT in mijn eten? Welke vitaminen, mineralen, sporenelementen?

- Waarin is het eten verpakt en hoe kan het zo lang bewaard worden?

Een van de opmerkingen die in mijn onderzoek meer en meer terugkomt, is dat ons eten minder voeding geeft dan een eeuw geleden. Een grotere hoeveelheid voedsel wordt geleverd, maar minder voeding per gram of volume. Zoals voor aardbeien: die kleine hollandse aardbeien zijn veel zoeter dan die grote aardbeien uit spanje. Waarom? Water, onder andere. Dan lijkt de spaanse aardbei meer te zijn, maar je koopt alleen maar water. Waarom zou dit niet gelden voor andere voedingsstoffen zoals vitaminen?

Doe eens een experiment: vergelijk een hoogwaardig (duur) vleesproduct met de supermarkt goedkoopste variant. Hoe verschilt de smaak? Hoe verschilt de verzadigdheid na het eten hiervan?

Ik heb dit duidelijk ervaren met eieren, waarbij het verschil duidelijk zichtbaar is. Neem de standaard goedkope 24 per verpakking eieren en vergelijk met de 6 per verpakking biologische, kip-kan-doen-wat-ze-wil eieren. Kijk naar hoe de schaal breekt, kijk naar de kleur van de dooier, proef het verschil. Ik kan hier in de winkeln 10 eieren voor 8 dollar krijgen, of 24 voor dezelfde prijs. Waar zit het verschil?

Wat mijn punt vooral is, is dat het niet zo simpel is als we graag zouden willen denken. Er zijn enorm veel variabelen die meespelen in gezondheid:

- Voeding

- Slaap

- Stress

- Mindset

- Genen

- Omgeving

- Sport/beweging, om er maar een paar te noemen.

Hey, wat grappig dat er maar 1 bij zit die niet direct onder onze controle valt: genen. De rest, daar hebben we invloed op. 

OK, nog een tangent over calorien. Zeer belangrijk. Ik bedoel maar, waarom zouden ze anders op de verpakking van eten staan? *ahum*

Wat is een calorie nu precies? Vraag dat maar aan de natuurkundige. Even kort googlen: een kilocalorie (1000 calorien) = de hoeveelheid energie die nodig is om 1 kg water (ongeveer 1 liter) met 1 graad celsius te verwarmen. Cool, awesome, dat doet mijn lichaam veel, kilo's water verwarmen ....

Misschien niet precies dat, maar natuurlijk moet mijn lichaamstemperatuur in stand gehouden worden.

Maar mijn vraag blijft wel, hoe relevant is het nu echt om te weten hoe veel energie opgewekt kan worden (in theorie) uit het voedsel dat wij eten. Ik stel me voor: een scheikundig experiment, waarbij we eten gebruiken als brandstof om water te doen koken. Daar is het misschien relevant. 

O MIJN GOD, Dagmar! Wat zeg je nu! Calorien zijn het meeste belangrijke aspect van eten ooit! Als we meer calorieen eten dan verbranden dan komen we aan! De manier om af te vallen is om minder te eten dan we bewegen! Dat weet iedereen toch!

*lacht, zachtjes, want het is hier 12 uur 's avonds* 

Hierbij gaan we ervanuit dat de voedingstoffen uit voedsel 1 op 1 in ons lichaam worden opgenomen (hoe weet je dat?) en dat we precies kunnen meten hoeveel calorieen we verbruiken (hoe doe je dat?) en dat het lichaam energie superefficient gebruikt (is dat zo?) en dat alles dat resteert direct wordt opgeslagen (is dat zo?)

Dus wat weten we nu echt? Dit is wat mij logisch toeschijnt: als we precies moeten weten hoeveel calorieen we eten om te voorkomen dat we overgewicht krijgen, hoe deden mensen dat dan voor we scheikunde en natuurkunde hadden? Duidelijk had niet iedereen overgewicht. En als het zo simpel is als minder calorieen eten en meer bewegen, dan kunnen we afvallen op een dieet van frisdrank, of helemaal niets eten, toch? Of is het toch complexer dan dat?

De balans van energie via voeding en beweging is, zoals gewoonlijk, te simpel gezien. Iets dat mij opvalt nu, en dat voor mij ook een redelijk nieuw concept is, is dat ons lichaam stiekem heel slim en goed-ontworpen is. Goh, nooit gedacht, aangezien de mens zo ongeveer het meest succesvolle dier ooit in evolutie is. 

Dat komt heus niet allemaal doordat onze hersenen buitenproportioneel groot zijn ten opzichte van ons lichaam. Want hoe veel wordt er achter de schermen geregeld? Of zijn we veel aandacht kwijt aan het regelen van onze hartslag, ademhaling, bloedsuiker, vertering, 1 op 1 spieraansturing van skeletspieren, lopen, fietsen, praten, eten, etc etc etc. (en nog 1000 x of meer). Er zijn zo veel lichaamsprocessen die automatisch geregeld worden, waar wij onze aandacht niet aan hoeven te weiden. Dat wordt al geregeld door ons lichaam. Nu, waarom kan onze lichaam alles behalve regelen hoe dik we zijn? In de hele evolutie, zou er echt geen enkele regulatie zijn van lichaamsgewicht op een evolutionair voordelige manier? Wat is nu echt het probleem hier?

Zou het kunnen dat ons lichaam geheel in staat is om ons lichaamsgewicht te regelen? Zou het kunnen dat we deze regulatie verwoesten met wat we eten? Zou het kunnen dat ons lichaam niet is aangepast op het soort voedsel dat we nu eten (dat we slechts recentelijk zijn gaan eten als mensheid)?

Vast wel eerder gehoord, deze vragen. Ik denk gelijk paleo. Maar voor 1 seconde, schuif die vooroordelen die nu opkomen aan de kant en bekijk het bewijs. Bekijk de argumenten en het wetenschappelijke onderzoek. 

Mijn eerste vraag die ik nu stel als iemand iets 'gezond' noemt, is 'waarom?'

Voor de duidelijkheid, mijn frustratie, zoals ik die hier kan uiten, ligt niet bij een persoon in het bijzonder. Eerder, bij het aannemen van claims zonder dit te onderzoeken. Natuurlijk, niet iedereen heeft hier tijd voor en interesse in zoals ik dat heb, maar dit gaat verder dan 'gezondheid'. De media spreekt zichzelf voortdurend tegen en men weet niet meer wat ze moeten geloven. De oplossing lijkt zo eenvoudig: denk na en eet wat goed voelt. Dat werkt voor mij. Ik weet bij lange na niet zo veel over dieet / eten / etc als ik zou willen, maar ik weet iets meer, iets iets iets iets iets meer. 

De essentie is: wie weet er nu echt meer over wat gezond is dan jijzelf? Wie kent jouw lichaam beter? Wie voelt wat jij voelt? In ieder geval geen random persoon op TV, in de krant, op de radio, op het internet. Waar anders kunnen we vanuitgaan, als we onszelf niet kunnen vertrouwen?

Mijn frustratie is mijn motivatie, mijn passie, mijn Life Purpose. Dit is mijn doel, mijn visie. 

Wat is het bewijs? Wat is het onderzoek? Wat weten we echt en wat is er verzonnen/bedacht/wishful thinking? En hoe kan iedereen hiervan op de hoogte gesteld worden?

"You want to live, but tell me, is the kind of life you lead really any different from being dead?" - Seneca

??? tot 15 Mei 2016 - It's been a while ...

Dus, een tijdje geleden weer. Hoe werkte dit ook al weer? :P

Het is, naar mijn idee, echt superlang geleden sinds mijn laatste blogpost. Voornamelijk omdat ik niet goed wist waar ik over wilde schrijven. Nu nogsteeds niet echt. Dus het zal wat random worden, deze blogpost ;)

Op het lab gaan dingen OK. Nogsteeds bezig met experimenten en muiswerk.

Ik heb een trip gemaakt naar de Bay Area vorig weekend (vanaf Donderdag tot Maandag, een lang weekend dus). Het was gezellig. Ik heb een wijngaard bezocht en de goldengate bridge gezien. Robert en Peggy Maxson waren goede gastheer en -vrouw. Het was goed om even uit Los Angeles te zijn en weer echt natuur en groen te zien. Ook het weer was aangenaam: 's middags vaak zonnig, maar wel koel; hogere luchtvochtigheid en geweldige uitzichten door alle heuvels ;D.

Robert voor de wijngaard die we hadden bezocht

Napa valley was dit (en op heuvels). Overal druiven!

Goldengate bridge met San Francisco op de achtergrond

Robert en Peggy, mijn gastheer en -vrouw

Veel goeds over de naeffecten van de trip heb ik niet te zeggen, aangezien het mijn voeding compleet heeft ontregeld. Ik merk nu hoe zeer verkeerd eten invloed heeft op mijn mentale performance. Dingen als pizza en pasta had ik anders niet gegeten. Nu heb ik problemen om me te focussen en denk ik constant aan eten, ook al heb ik geen honger. Tijdens mijn trip had ik er weinig last van, nu is het enorm storend. Ik denk de volgende keer wel 2x na voordat ik van de Bulletproof diet afwijk.

Ik heb nu een tijdje het Bulletproof diet gevolgd en dit is wat ik merk, nu dat ik er vanaf van heb geweken tijdens vorig weekend (niet perse causaal gerelateerd, alleen mijn observaties):
- Food cravings: ik heb moeite om van snoep/suiker/snacks weg te blijven. Ik denk er constant aan, ook al heb ik geen honger.
- Een slecht humeur: ben bijzonder negatief aan het denken op sommige moment en heb moeite om mezelf te motiveren.
- Sinds donderdag middag heb ik een soort gevoel van onbalans in mijn hoofd. Lastig te beschrijven, maar erg afleidend.
- Moeite met slaap. Vandaag pas rond 2 uur in slaap gevallen, ook al was ik de hele dag moe.
- Traag met denken, zeker gisteren op het lab. Ik kon letterlijk niet nadenken. Nu heb ik moeite om deze blogpost te schrijven.
Ik beschrijf dit om compleet te zijn in mijn ervaring met de Bulletproof diet. Ik kan natuurlijk niet met zekerheid zeggen dat ik dit ervaar doordat ik niet bulletproof heb gegeten, maar ik vond een goede rede om weer terug te komen hiernaar (ook al is dat lastig met de foodcravings). Wat wel helpt is dat ik een vaag gevoel van misselijkheid krijg (nu) als ik kijk naar non-Bulletproof eten.

Positieve dingen:
Ik heb een nieuwe werkplek gevonden: Charlie's coffee house. Ik heb geen idee hoe ik toegang kan krijgen tot internet hier, dus dat maakt het perfect om te werken. Thuis leid ik mezelf snel af van werk met internet, dus geen is beter. Ze hebben iced tea (thee met ijs, letterlijk) in porties waar ik een paar uur over kan doen. Heb nog niet gevraagd of ze bulletproof koffie kunnen/willen maken, maar ze hebben een blender, dus dat moet lukken ;)

Verder supergemotiveerd om Bulletproof te blijven eten, met alle shit die ik nu ervaar in mijn performance. Hopelijk is het na vandaag/dit weekend beter.

Voor mensen die graag gerookte zalm wraps eten, ik heb een nieuwe variatie daarop (het is nogal counter-intuitive, maar superlekker ;).
- Neem een plakje gerookte zalm
- Neem 1 tot 2 theelepels roomboter, ongezout, van gras-fed cows (koeien die alleen maar gras hebben gegeten in hun leven, dus geen granen/mais/soja en dergelijke). In Amerika heb ik het merk Kerrygold. Ik ga ervanuit dat er in Nederland iets vergelijkbaars te krijgen is (we hebben immers zo veel koeien ;) ).
- Rol de boter in de zalm en smullen.
De boter, als deze van goede kwaliteit is, net als roomkaas, met een milde smaak die goed in balans is met de sterke smaak van de gerookte zalm. Eet met eigen risico, want ik krijg er in ieder geval superveel energie van zonder bijwerkingen die ik van onder andere suikerrijk eten zou krijgen.
Het lijkt me wel duidelijk dat er geen letterlijke wrap bijzit.
Als je geen roomboter gaat gebruiken, eet het dan niet.
Enjoy!

04 tot 18 April - Meditations

Weer een tijdje geleden, maar niet zonder rede. Was vorig weekend druk bezig met mijn pad in nog meer detail uit te stippelen.

De afgelopen weken op het lab bezig geweest met eiwitgels runnen en de eerste stappen te zetten richting de western blot die ik wil doen (mijn eerste echte experimentele resultaten :) ). Ik ben nu redelijk bedreven in het runnen van de gels. Ik heb nu ook de verdunningen bepaald van al mijn samples waarbij ik ongeveer gelijke hoeveelheden eiwit van elk sample op mijn gel heb. Vorige week dus begonnen met een Western blot. Weer even voor de duidelijkheid, dat is dus een gel runnen, daarna overbrengen op een membraan/plasticje en dan kleuren met antilichamen. Natuurlijk gaat dat al weer gelijk fout, zoals standaard ;p. Maar dat heb ik vandaag beter gedaan en nu ben ik weer goed op weg.

Met de muizen ben ik al vrij zeker van mijn vaardigheden. Nog 1 keer oefenen deze week en dan kan ik verder met de experimenten. Ik heb al 1 van mijn cellijnen uitgekozen hiervoor.

Mijn nieuwe aanpak rondom eten gaat ook zeer goed. Geen honger (letterlijk niet) en ik eet smakelijke gerechten. Vaak nog wel meer dan comfortabel is in de avond (te veel groentes ;P) en dat stoort dan licht tijdens mijn meditatie daarna, doordat mijn maag wat vol is. 

Verder ben ik deze weken druk bezig geweest met personal development en het plannen daarvan. Klinkt misschien wat vreemd, maar ik word vaak te enthousiast, wil te veel doen en dan loop ik tegen mezelf aan. Nu dus ook niet anders. Maar ik begin het nu steeds sneller te herkennen en heb ook echt de tijd genomen om het even goed uit te zoeken. 

Een van mijn standaard problemen is dat ik te veel dingen tegelijkertijd wil doen/veranderen en dat werkt niet. Verandering kost wilskracht om op te bouwen, omdat je bewust je gedrag/gewoontes moet bijstellen. Dat kost energie. Als ik te veel tegelijk doe, dan raakt mijn energie sneller op dan dat ik het herstel en val ik terug op oude gewoontes/gedrag. Nu dus besloten om minder te doen dan ik denk dat ik kan doen, heel bewust. 

Doordat ik zo veel luister naar inspirerende personen via LondonReal en allerlei ideeen krijg van Actualized.org, wil ik graag veel tegelijk doen, en dus meer dan ik aankan. Beter kan ik gewoontes langzaamaan opbouwen en stabiliseren. 

Ook merk ik dat ik snel de neiging heb om mijn projecten stil te leggen als ik niet heel duidelijk de volgende stappen heb uitgedacht. Zeker met projecten die belangrijk zijn voor me, zoals mijn review, (en ook met mijn eerste miniproject), werk ik niet door als ik niet duidelijk alle stappen uitdenk. Die weerstand heb ik nu voor mijn review opgelost, voor zover ik vooruit kan denken, en nu is het een kwestie van veel werken eraan en alle stappen 1 voor 1 afwerken. Dat komt mooi uit, aangezien ik deze week veel tussentijd heb als ik werk aan mijn Western blot (daar zit veel wachttijd in).

Ik heb nu de Meditations van Marcus Aurelius uitgelezen, samengevat en de quotes overgenomen in mijn verzameling inspirerende quotes. Een paar die passen bij deze post:

" Mental energy is not a fixed subtance. It rises and falls with our passion and commitment to what we are doing at the time." - Ken Robinson

" You want to live, but tell me, is the kind of life you lead really any different from being dead?" - Seneca

" Failure to observe what is in the mind of another has seldom made a man unhappy, but those who do not observe the movements of their own minds must by necessity be unhappy." - Marcus Aurelius

" When you have done a good act and another has received it, why do you look for a third thing besides these, as fools do, either to have the reputation of having done a good act or to obtain a return? " - Marcus Aurelius

" Today I have got out of all trouble, or rather I have cast out all trouble, for it was not outside, but within and in my opinions." - Marcus Aurelius.

Dit en meer is wat ik nu elke ochtend lees, na mijn koffie (ja, nogsteeds met boter ;) ) en voordat ik mijn Life Purpose, doelen en waardes doorneem. Ik heb tot nu toe 15 pagina's met quotes (beschikbaar voor mensen met interesse, aangezien het digitaal is kan ik ze gewoon opsturen). Dit gebruik ik als een tool om mijn motivatie op te wekken (volgens de eerste quote). Wat voor mij heel goed werkt is om het grotere beeld in gedachte te houden, zeker als ik vast kom te zitten in het dagelijkse bestaan en gedoe. 

Na deze twee weken voel ik me rustig en gefocused (of misschien is het omdat ik deze post 's avonds schrijf XP). Ik weet goed hoe veel tijd ik nog heb hier in Amerika en ben bewust stappen aan het zetten en plannen aan het maken. Ik maak me niet ongerust. 

20 Maart tot 03 April - Bulletproof en Memento Mori

Het is weer een tijdje geleden, zeg. And you know what that means ... een superlange blogpost! Dus ga er maar lekker voor zitten ;) 

Er is een hoop gebeurd de afgelopen weken. Beginnend met mijn stage, dat is immers het minst interessant ;p. 

Ik ben hard aan het werk met experimenten. Inmiddels kan ik zelfstandig met de muizen werken (ik heb Daisy niet meer nodig als begeleiding), dus nu is het een kwestie van veel oefenen.

Verder ben ik bezig met de protein gels, om dat helemaal werkend te krijgen. Daar ga ik volgende week veel tijd aan besteden, nu ik alle voorbereidingen klaar heb.

Met mijn review ben ik langzaamaan weer een beetje begonnen. Ik ben weer aan het lezen en ik ga na het schrijven van deze blogpost mijn introductie schrijven, tot deze af is. (Als in, mijn eerste draft, aangezien het waarschijnlijk een paar keer heen en weer gaat tussen Ite en mij). 

Verder heb ik het meest ongezonde dieet ooit aangenomen (or is it ...?). Via London Real heb ik Dave Asprey gevonden, de schrijver van 'The Bulletproof diet'. Dat boek heb ik helemaal gelezen en ook naar aanleiding van zijn interview besloten om het te proberen. 

Mijn doel voor mijn lifestyle (en dus ook dieet) is om het zo in te richten dat ik een optimale uit mijn lichaam en geest kan halen. Mijn dieet bepaal ik dan ook aan de hand van wat wetenschappelijk niet schadelijk of zelfs gezond is, in zoverre als dat bepaald kan worden. De rest hangt af van hoe eten voelt. 

Nu ik zelf, sinds mijn komst in de US, steeds minder koolhydraten en verwerkte producten ben gaan eten, merk ik duidelijk het effect van suiker op mijn lichaam. Ik heb dit wat getest en dit waren mijn observaties:

- Ontbijt: avocado + 2 gekookte eieren, 

- Lunch: een appel en zelfgemaakte granolabar met noten, kokos, chia seeds en stukjes chocolade. Ook een handvol losse, gemengde noten als snack

- Avondeten: gemengde vissalade of een kippenbout, sweet potato of een groene groente (boerenkool/broccoli), en een salade van komkommer, tomaat en feta. 

Lijkt mij redelijk gezond zo: veel groentes en wat fruit (avocado is een fruit). Noten voor gezonde vetten, eiwit in de vorm van vis of kip. 

Wat ik merkte is dat ik rond lunchtijd eigenlijk geen trek had, maar uit gewoonte at ik toch rond 12 uur mijn lunch. Na mijn lunch had ik ineens wel honger! Toen ik een paar keer expres mijn lunch oversloeg, had ik geen honger tot het avondeten (en ook geen problemen met het terug naar huis fietsen heuvelopwaards door mogelijk energiegebrek). 

Mijn theorie was: door een relatief suikerrijke lunch na een relatief suikerarm ontbijt (appel zit vol suiker en ik heb honing in mijn granolareep zitten, terwijl avocado vooral vet is en ei is, nou ja, gewoon veel eiwit) krijg ik honger, via de werking van insuline. Het is niet alsof ik hiervoor hard bewijs heb, maar ik ben een beetje bekend met wat insuline doet in het lichaam. 1 van de effecten is dat je snel weer honger krijgt na een maaltijd. Mijn ontbijt verhoogt mijn insuline niet, maar mijn lunch wel. En het was duidelijk dat ik de lunch niet nodig had, omdat ik daarvoor geen honger voelde. 

Een andere observatie is dat ik van mezelf weet dat ik veel zoete dingen achter elkaar kan eten. Als ik eenmaal begin aan een lekkere reep melk chocolade bevoorbeeld of andersoortige zoete snacks heb ik snel de neiging meer te eten dat ik had bedoeld. Niet alleen krijg ik meer trek van zoetigheid, maar ik raak er niet vol van. In tegenstelling, een paar porties groentes zijn voor mijn een supervullende avondmaaltijd. 

Het is voor mij duidelijk dat suiker in mijn dieet niet optimaal is en door Dave's interview was ik aangespoord om dit een beetje verder te onderzoeken. Dave Asprey heeft zelf veel geexperimenteerd welk eten goed werkt voor hem, voor zijn clienten (hij is een soort coach), en voor de lezers van zijn boek. (Er staan veel testimonials in het boek en op zijn website (https://www.bulletproofexec.com/)). Verder verwijst hij in zijn boek naar wetenschappelijke artikelen, wat ik nog nooit ben tegengekomen in dieetboeken, en past zijn redenatie met wat ik heb geleerd op de universiteit. Ook komt het overeen met wat Gary Taubes beschrijft in 'Good calories, bad calories'. Het spreekt 1 ding wel tegen: de algemene gedachte van de samenleving over wat 'gezond' is. ;)

Mijn dieet op dit moment: 

- Ik begin de dag met een kopje koffie (amerikaanse cup (240 mL)), vers gezet met hoogwaardige koffiebonen (leg ik later nog wat uit), met daarin 1,5 eetlepel boter, 0.5 eetlepel kokosolie en 1 eetlepel XCT olie (een Bulletproof product) geblend. Het lijkt een beetje op koffie met veel melk en smaakt superlekker. Helemaal niet vettig. 

- Ontbijt heb ik rond 2 uur 's middags. 1,5 avocado met 2 eieren.

- Als avondeten: 200 gram groene groente (broccoli, boerenkool, brussel sprouts (amerikaanse spruitjes ;) ), een hamburger of een stuk zalm, en een salade van komkommer/courgette (zucchini)/celery/olijven/avocado. 

- Als toetje, een bakje fruit (bessen) en een stukje 85% pure chocolade.

....

...

..

Ik heb mij nooit beter gevoeld! Letterlijk! Ik heb de hele dag door dezelfde energie, ik kan mij supergoed concentreren, ik heb geen enkel probleem met het fietsen en geen honger. Letterlijk geen honger. Misschien 5 minuten dat mijn maag wat beweegt, maar niet meer dan dat.

De achterliggende gedachte van dit dieet is ketose: de verbranding van vetten. Waar het lichaam anders veel zou terugvallen op koolhydraten, zijn die in dit dieet niet zo veel aanwezig dat het een goede bron is van energie. De andere bron is dat vet, dat deels al is opgeslagen in het lichaam en deels wordt gegeten. De koffie met boter in de ochtend activeert de ketose en de rest van de dag wordt die aangehouden, tot het toetje. 

Ik ben nu nog wat aan het experimenteren en de opstartfase van dit dieet (aanbeveling is om 2 weken nogal strikt te zijn, zeker met de koolhydraten, om een goede ketose te krijgen), daarna kan ik weer wat meer gemengd gaan eten. 

Het idee van ketose is voor mij niet nieuw (denk paleo, Atkins etc), maar het Bulletproof diet gaat een stap verder in dat het ook schadelijke voedingsstoffen aanwijst die je beter niet kan eten of die mogelijk schadelijk zijn voor een deel van de mensen. Dingen als melkproducten (kaas, melk, yoghurt), bepaalde groentes (paprika, tomaat), gluten, etc. Dat wil niet zeggen dat deze producten ook schadelijk zijn voor iedereen, maar ze kunnen schadelijk zijn en dat weet je eigenlijk niet tot je ze een tijdje niet hebt gegeten. Het idee is dat sommige voedingsmiddelen een ontstekingsreactie kunnen veroorzaken en daardoor het optimaal functioneren van je lichaam verstoren, omdat de ontsteking chronisch is als je deze producten blijft eten. 

Dave wijst in zijn boek een aantal producten aan die sowieso niet schadelijk zijn, dus daar beperk ik mij op dit moment toe. Verder haal ik hoogwaardige producten (biologisch, vers) die geen pesticiden, hormonen etc bevatten. En over een paar weken kan ik wat experimenteren met mogelijk schadelijke producten om te kijken hoe dat voelt voor mij. Dit vereist dat ik kan luisteren naar mijn lichaam en wat het nodig heeft. Tot nu toe lijkt dat geen probleem. 

Ik ben hier nu ongeveer 2 weken mee bezig en merk nu echt duidelijk dat de keren dat ik een stukje cake eet (aangeboden door Abby, moet mijn gastvrouw natuurlijk niet beledigen ;) ), dat ik gelijk meer honger krijg. Mind you, ik dat de cake als toetje na een grote avondmaaltijd ... Enough said.

Ik ga niet Dave's hele idee achter Bulletproof diet hier uiteen zetten, dus als je interesse hebt, zou ik aanraden om zijn interview op LondonReal te luisteren (https://londonrealacademy.com/episodes/dave-asprey-bulletproof/) of om op zijn website te kijken (https://www.bulletproofexec.com/). Vraag jezelf eens: waarom zijn bepaalde producten gezond? (En kom erachter dat je het eigenlijk niet goed weet ;p). 

Iets ander eetpatroon dus. Maar dat was slechts het begin van mijn awesomeness deze weken. Nu over naar mijn personal development deel ;) (ben je me al zat XD)

Ik heb deze weken veel naar LondonReal geluisterd en ik ben begonnen met het lezen van de meditations (gedachtes) van Marcus Aurelius, de Romeinse keizer (herinner je die foto met alle boeken nog?). Marcus verwoordde personal development principes voordat personal development (de term) uberhaupt bestond! Ik lees de vertaling in het engels en moet het hardop voorlezen en begrijp misschien de helft van wat hij zegt, maar het is enorm nuttig voor me. Voornamelijk omdat het me aardt/grondt (ground) (of zoals Stefan Molyeux graag zegt: takes my head out off my arse). Marcus plaatst dingen in perspectief: het belang van materiele bezittingen, van erkenning/beroemdheid, van waardes (values), van gemoedsrust, van sterfelijkheid. Zijn teksten zijn enorm krachtig en motiverend voor mij, omdat ze zo nauwkeurig en diep zijn en geweldig de essentie verwoorden. 

Ik zal mijn best doen om wat citaten van zijn werk in een volgende bonuspost te zetten. Weet in ieder geval dat de voorgaande paragraaf (en de volgende paragrafen) geschreven zijn met tranen over mijn wangen en een brok in mijn keel. Zo diep raakt dit mij. Ik weet nog niet goed waarom.

Al het voorgaande heeft mij twee dagen geleden weer een stap verder geholpen om de beste versie van mijzelf te worden: de Bulletproof diet, Marcus Aurelius en LondonReal. Daarbovenop waarschijnlijk ook de fundering van Actualized.org en mijn meditatiegewoonte. 

Ik ga niet proberen om mijn gedachtes uit te leggen, dat gaat niet werken nu, niet hiervoor. Ik heb geen argumenten, alleen wat ik voel, waardoor ik weet dat het goed is.

Memento mori: gedenk te sterven. Tijd is eindig. Verspil het niet in procrastination, in het werken aan dingen die niet waardevol zijn, aan het kijken van series of tv of nieuws of youtube. Verspil het niet aan het lezen van boeken, het luisteren van podcasts, het maken van grootste plannen. 

Ik weet wat ik wil bereiken. Ik weet wat ik kan, hoe ik kan bijdragen. En toch heb ik veel tijd verspilt met niks doen, zonder resultaat, met excuses waarom ik niet kon werken. Ik verspil zo veel tijd met het zijn van iemand die ik niet ben, om voor mensen die er niet toe doen tevreden te stellen, door minder te zijn dan wie ik kan zijn. Ik wil niet dood gaan met berouw voor alle dingen die ik had kunnen doen. Ik wil geen genoegen nemen met een makkelijk leven, waarin ik niets van belang heb bereikt, waarvan ik niet heb genoten, waarna ik berouw heb voor alle dingen die ik had kunnen doen. Word wakker, blijf wakker. WEET dat 'ik' niet besta. Wees de beste versie van jezelf voor anderen. Take action! Er is nog zo veel te doen ...

Dat was een fragment van mijn gedachtes, het resultaat van mijn werk sinds September 2015 of zelfs daarvoor nog. Van alle ideeen die ik in die tijd heb opgedaan. Van actualized.org, van LondonReal. 

Ik weet dat veel mensen schrikken van emotie, dat dat onaangenaam is, dat men daaraan niet gewend is, dat dat niet sociaal acceptabel is, dat men zich daarvoor schaamt. Jammer dan. Ga maar wat anders lezen dan. 

Denk niet dat het voor mij ongemakkelijk of pijnlijk is, heb geen medelijden. Ik voel het niet zo. Dat is een kwestie van perspectief. Het is niet 'goed' of 'slecht'. Dat is het label dat we eraan hangen. Wat anders is pijn dan een waarschuwing dat iets niet goed zit? En hoe lang heb ik dat onderdrukt? Nu dat ik luister naar mijn lichaam, met mijn doel in zicht, geven mijn emoties richting. Ik weet dat ik goed zit. 

Ik ga niet herhalen wat ik in vorige posts heb gezegd, dus lees ze maar terug als je mij wilt volgen. Ik schrijf deze posts voor mijzelf. Lees ze als je wilt, geef commentaar als je wilt. Daar doe ik het niet voor. Doe ermee wat je wilt.

Tot de volgende keer :)

09 tot 19 Maart 2016 - Drukke weken

Een tijd geleden sinds mijn laatste post. Niet mijn bedoeling, maar zeker de laatste week had ik een volle planning.

Vorige week was er niet bijzonder veel gebeurt, dus daar heb ik niet veel over te zeggen. Deze week was wel wat anders.
Officieel was afgelopen week 'spring break' (lentevakantie voor de Amerikaanse scholen). Ik heb daar niet veel van gemerkt.

Ik zal de weken per onderwerp bespreken.

Ten eerste was er veel gedoe met mijn fiets die ik leen van Ite. Vorige week woensdag was een van de remkabels losgeschoten op de weg terug naar huis. Nu is dat voornamelijk heuvelopwaarts, dus niet een al te groot probleem om thuis te komen. De dag daarna gelijk naar de fietsenmaker gegaan. Die heeft de rem weer aangesloten en de remmen weer bijgesteld, een halfuurtje werk. Volgens hem zijn de remblokjes aan vervanging toe, dus ik moet goed opletten wanneer ik merk dat de remmen niet meer goed genoeg werken. 

Verder heb ik deze week voor het eerst een lekke band gekregen. Erg verwonderlijk dat het zo lang heeft geduurd, aangezien er vaak glas en troep op de weg ligt, in ieder geval op de delen van de weg waar ik vaak rijd als fietser. Woensdag ochtend onderweg naar de supermarkt om boodschappen te doen. Naar huis gelopen en die dag met Ite naar het lab gereden. Ze gaf me een standaard Nederlands bandenplakkitje mee dat ik Donderdag ochtend heb gebruikt. Erg goed te doen. Donderdag had ik een dagje vrij genomen, en Vrijdag was mijn band nog perfect dat ik naar het lab toeging. Helaas weer lek dat ik terug wilde rijden. Dus weer met Ite, fiets achter in de auto, terug naar huis gereden, band opnieuw geplakt (er zat een nieuw gat in) en mijn beginnersfout verbeterd door de cactusstekel, die nog in mijn buitenband zat en een halve centimeter naar binnen stak, er deze keer wel uit te halen ;P. Vanaf de buitenkant was er weinig van te zien, maar de stekel stak perfect naar binnen. Die avond op de fiets naar Young Meditators meeting gegaan zonder problemen, dus nu echt opgelost :D.

Op het lab deze week was het redelijk rustig met experimenten. Ik ben begonnen met de eerste trainingen met de muis, vorige week, samen met Prerna. Daisy liet ons zien hoe. (Opnieuw kan ik niet te veel details geven, want openbare blog). De eerste training heb ik niet veel gedaan. Het was laat op de dag en ik wilde graag voor het donker naar huis fietsen. Woensdag deze week had ik een soort priveles: Prerna voelde zich niet lekker die dag, dus ging al snel naar huis. Ik had de kans om met 2 muizen te oefenen. Dat ging uitstekend en nu is het een kwestie van meer oefenen tot ik genoeg vaardigheid heb om de behandeling experimenteel uit te voeren. 

Doordat ik nu weet wat er precies allemaal nodig is voor de handeling, heb ik ook gelijk een hele hoop nieuwe energie om me de techniek eigen te maken en alles eromheen goed te regelen en te stroomlijnen: zorgen dat alle materialen aanwezig zijn, dat ik alles vantevoren al klaar heb liggen en dergelijke. 

Ik heb deze week met Evelyn ook wat experimenten uitgevoerd om RNA uit mijn cellijnen te halen en te laten 'sequencen'. Kort uitgelegd: DNA is de genetische code waar onze chromosomen uit bestaan. De chromosomen bevatten alle informatie die nodig is om een cel te laten functioneren, maar ze zijn afgeschermd van de rest van de cel in de celkern. Om de informatie in het DNA te gebruiken, bijvoorbeeld om eiwitten te maken, wordt de code van het DNA gecopieerd in RNA. RNAs zijn kleiner en kunnen daardoor de celkern uit en hun werk in de rest van de cel doen. Elk celtype heeft een ander deel van de informatie van het DNA dat daadwerkelijk gebruikt wordt, en om te kijken wat elke cel gebruikt, kan je kijken naar welk RNA er aanwezig is in de cel. 

RNA uit een cel halen is niet bijzonder moeilijk tegenwoordig. Er zijn veel bedrijven die RNA isolatie kitjes verkopen, zoals de kit die Evelyn en ik hadden gebruikt. Nu was het voor ons beiden een nieuwe kit, dus ik ging af op Evelyn's instructies. We hebben daar Maandag aan gewerkt en ook nog een deel Dinsdag. Ik had al snel door dat Evelyn's manier van werken niet mijn voorkeur heeft: ik weet graag van tevoren precies welke stappen gedaan moeten worden en bereid zo veel mogelijk van tevoren voor. Zo houd ik goed overzicht over wat ik aan het doen ben. Evelyn regelt deze dingen gedurende het experiment. Dat werkt voor mij niet zo lekker. Maar alles is goed verlopen en we hebben onze samples opgestuurd voor sequencing. Binnenkort krijgen we de uitslag daarvan (als in, de enorme hoeveelheid data waar ik verder niets mee ga doen). Ik heb zelf niet veel aan de sequencing, maar Ite had hierom gevraagd. 

Ook een hoop dingen in mijn vrije tijd gedaan: 

Afgelopen Donderdag de hele dag met Tom Heaton getourd door de omgeving van LA. Net zoals de vorige keer, een paar maanden geleden, had Tom, de CalTech Geophysics Professor, zijn rode BMW convertible meegenomen en hebben we een stuk rondgereden. Tom had een hoop te vertellen over de omgeving en ik had deze kans genomen om hem als ervaren onderzoeker uit te horen over zijn gedachtes over onderzoek in het algemeen. 

Over de route: zie de afbeelding :)

C geeft aan waar ik woon (Tussen Pasadena en Los Angeles in, rechts in het midden van de kaart). Dit is ongeveer de route zoals ik mij die herinner.

We zijn eerst naar de kust gereden en daarlangs naar het noordwesten de bergen in. Langs de kust was het erg aangenaam en koel, ook al reden we in volle zon. In Malibu hebben we gelunched in een strandcafe. We hadden een voorgerecht besteld (calamari, gefrituurde inktvis(jes)), dat we samen niet op kregen, zo groot was de portie. Vervolgens zijn we doorgereden door de landbouwgebieden en plantages. Er worden in deze streek veel aardbeien, sinaasappels en noten gekweekt en bijna elke boerderij had dan ook zijn eigen stand met vers fruit. De omgeving buiten de stad is heel divers en het bevat ook hele wilde natuur, waar niemand woont. Na de platte delen van de omgeving reden we de bergen in. Er waren delen, vooral in de dalen, die nog vlink begroeid waren en hier en daar was er een klein dorpje dat erg afgesloten was van de grote stad. In de bergen werd de bebouwing snel minder en was er slechts hier en daar een tank station of een donut winkel ;p.

Vanuit mijn huis kan ik de bergen in het noorden zien liggen en deze lopen van oost naar west. Ze vormen een beetje de noordelijke grens van LA. Voor mij werd wel goed duidelijk dat het niet 1 rij is, maar een heel landschap van bergen. Tom kon me veel vertellen over hoe de bergen gevormd zijn door de aardplaten. Het zijn vrij jonge bergen en daarom nog erg grof, maar ook zacht, waardoor ze afgerond lijken. Deze tijd van het jaar zijn ze nog groen, nu er af en toe nog regen valt, maar in de zomer is alles bruin en geel en is er een groot gevaar voor branden. Het gebied is zo groot dat daar niets aan te doen is, anders dan er niet wonen.

Het was een gezellige dag samen met Tom, vanaf ongeveer 10:30 tot 19:00 hebben we gereden. Helaas had Tom geen tijd meer om samen avond te eten, maar hij zette me af bij huis. Ik blijf met hem in contact :D.

Het is al een flinke post tot nu toe, maar ik wil natuurlijk schrijven over hoe het met mijn persoonlijke ontwikkeling gaat. 

Beginnend met de Young Meditators meeting van deze week (gisteren, afgelopen Vrijdag). Na mijn fiets op het laatste moment gefixed te hebben, na het avondeten naar de meeting gegaan. Deze week was niet anders dan andere weken en de discussie ging nu over discipline. Natuurlijk erg relevant als het gaat om meditatie, want mediteren op zich is niet iets waarvan je direct de positive effecten ondervind en kan erg frustrerend zijn als je het niet op de juiste manier aanpakt. Discipline is voor mij ook relevant als ik mijn gewoontes wil veranderen, aangezien het vaak wat moeite kost om iets nieuws aan te leren, dat vaak, in het begin, onplezierig is. Een voorbeeld is sporten: niet altijd even aangenaam, of ik heb er niet altijd zin is. Dan vereist het discipline om alsnog te sporten. Als het eenmaal een gewoonte is, kost het weinig moeite en mis ik het zelfs als ik het niet doe. Hetzelfde geldt voor meditatie. Wat we tijdens de meeting bespraken, is dat discipline ook plezierig kan (en moet) zijn. Het idee was dat we vaak onszelf verliezen in het bereiken van een doel dat we stellen, dat we daar discipline voor nodig hebben. Dan verzetten we ons tegen het navolgen van het doel en ervaren we het als onplezierig en negatief. Op die manier geven we op voordat we ons doel bereikt hebben, omdat we het te onplezierig vinden om de stappen te ondernemen om er te komen, of, als we het doel bereikt hebben, vallen we snel terug op onze oude situatie, nu dat ook de discipline wegvalt. De oplossing van de Buddisten is dan om te genieten van het nemen van de stappen en het doel wel in zicht te houden, maar niet alleen daarop te focussen. Dus niet te mediteren zodat je gemediteerd hebt, maar mediteren omdat je het zo fijn vindt om te mediteren. En diezelfde mentaliteit kan natuurlijk op elk doel of elke discipline toegepast worden. 

Wat voor mij ook opkwam tijdens de discussie is dat ik veel onderhandel met mijzelf als ik discipline toepas. Dit klinkt misschien wat vreemd, maar ik merk dat er 2 kanten van mij zijn (heb ik al eerder over geschreven volgens mij); een kant die graag wil groeien en mijzelf verbeteren als persoon (higher self), en een kant die liever hetzelfde blijft en lekker wilt luieren (lower self). Mijn higher self maakt vaak grootste plannen, maar het is erg vermoeiend om altijd in mijn higher self te zijn. Dus de rest van de dag is het een balans tussen de twee. Als ik moe ben of me niet lekker voel, dan heeft mijn lower self de overhand. Ik denk dan anders en ben laxer in hoe ik mijn tijd besteed. De plannen die ik in mijn higher self had gemaakt, kom ik niet na. Als excuus: te veel moeite, ik ben moe, ik heb geen zin, ik doe liever iets anders etc. Hoe groter mijn doel, hoe meer weerstand ik op die manier ondervind. Dus mijn aanpak de laatste weken is een onderhandeling. Op sommige momenten gebruik ik discipline om alsnog te doen wat ik had gepland, ook al heb ik daar geen zin in (en als ik eenmaal bezig ben, geniet ik er toch van :) ), en op andere momenten laat ik mezelf toe om wat meer te ontspannen. Verder merkte ik tijdens de discussie van de Young Meditators dat ik, in mijn lower self, mijn higher self meer moet 'vertrouwen' en me moet realiseren dat de plannen die ik maak ten behoefe zijn van mijzelf op lange termijn, ook al kan ik dat op het moment zelf, als mijn lower self, niet altijd goed herinneren.Van wat ik tijdens de discussie hoorde, werkt dit op dezelfde manier voor veel andere mensen, vandaar dat ik het hier bespreek in zo veel detail. 

De afgelopen weken heb ik ook veel tijd besteed aan het luisteren naar podcasts, vooral LondonReal. Deze podcast bestaat uit interviews met interessante personen (people worth watching, volgens de tagline). Het is erg gevarieerd (van Mixed Martial Arts fighters, tot body builders, tot musici, tot life coaches). Ik had besloten om naar iedereen te luisteren, ongeacht wat mijn vooroordelen waren en ik heb hele interessante ideeen gehoord. Superinspirerend om al die verhalen te horen. Ik zou het zeker aanraden. Voor mij is het bijzonder interessant, omdat deze mensen vaak principes toepassen waar ik tijdens mijn Life Purpose course en via Actualized.org veel over heb gehoord. Dat deze mensen de principes toepassen en daarmee erg succesvol zijn, inspireert mij om ze nog serieuzer te nemen.

Het horen van al deze nieuwe perspectieven heeft mij ertoe aangezet om een aantal aspecten van mijn dag/week te onderzoeken. Ik heb bepaalde ideeen over eten, mijn dagindeling, mijn energie en dergelijke, die ik al een hele tijd heb, maar die niet perse het meest nuttig voor mij zijn. Ik ben nu aan het testen waarom ik deze ideeen heb en of ze kloppen. Bijvoorbeeld: ik heb 3 grote maaltijden per dag; ontbijt, lunch, avondeten, maar ik heb nooit gekeken of ik echt zo vaak hoef te eten. Na mijn ontbijt ben ik altijd flink vol en als automatisme eet ik rond 12 uur lunch. Niet perse omdat ik trek heb, maar omdat ik altijd rond die tijd iets eet. Dus ik heb deze week een beetje getest hoe lang het duurt voordat ik moet eten na mijn ontbijt. Niet altijd perfect, aangezien ik soms qua plannig alsnog om 12 uur lunch. Maar ik heb in ieder geval door dat ik niet perse om 12 uur moet eten. Ik kan tot 15:00 zonder lunch makkelijk door. Ik merkte dat ik vooral minder goed kan nadenken lange tijd zonder lunch, maar dat ik het niet in mijn maag voel dat ik weer moet eten. Ook merk ik dat ik trek krijg kort nadat ik wat heb gegeten, wat mij vreemd lijkt, aangezien ik zo lang na het ontbijt zonder eten kan. 

Dit is slechts 1 van de voorbeelden van dingen die ik wil testen. Een ander voorbeeld is dat ik na het avondeten niet meer werk. Ik weet niet goed waarom ik denk dat ik niet meer kan werken na het avondeten; ik doe het gewoon niet. Dat vermindert de tijd die ik op een dag nuttig kan gebruiken, dus ik wil daar ook een beetje onderzoeken hoe goed ik na het avondeten kan werken. Gisteren bijvoorbeeld kwam ik laat thuis van de Young Meditators meeting, maar ben ik nog langer opgebleven om mijn dagboek bij te houden. Ik had hier donderdag geen tijd voor, dus ik had 2 dagen in te halen. Ik heb een uur aan mijn dagboek gewerkt, in bed, terwijl ik duidelijk moe was, maar alsnog erg geconcentreerd. Dat geeft voor mij opnieuw aan dat de gewoonte om niet na het avondeten te werken niet meer is dan dat. Nu heb ik nog niet de tijd genomen om een goed plan op te zetten om deze gewoontes systematisch te testen, maar daar heb ik dit weekend voor. 

Echt een lange blogpost, als ik er zo op terugkijk en ik zou nog meer kunnen schrijven, maar ik denk dat ik dat voor de volgende keer bewaar ;)

02 tot 08 Maart 2016 - Onderuit en back on track

Ten eerste, heel erg bedankt voor de feedback die ik van iedereen heb gekregen op mijn eerste kleine projectje. Ik ben heel blij dat jullie het zo goed ontvangen hebben en hoop dat ik het commentaar in volgende projecten kan gaan toepassen :D. 

De afgelopen dagen waren erg druk en leerzaam voor me. 

Ik heb mijn eerste eigen experiment afgerond vorige week vrijdag, zaterdag even gewerkt om de data wat netjes uit te zetten en dit vandaag (Dinsdag) aan Ite laten zien. Het experiment was een zogenaamde 'Western Blot'. Een aparte traditie binnen de biomedische wetenschappen :). 

Als eerste werd de Southern blot ontworpen. Dat was een manier om DNA op een gel te laden en door middel van een ladingsverschil tussen beide kanten van de gel op grootte te scheiden. DNA is negatief geladen en wordt dus langzaam door de gel naar de positieve pool getrokken. Kleinere stukken DNA gaan makkelijker door de gel heen dan grotere stukken en zo kon DNA op lengte worden gescheiden. 

Vervolgens kwam de Nothern blot: hetzelfde principe, maar dan met RNA. 

De Western blot is de laatste in deze traditie en deze is voor eiwitten. Nu werken eiwitten heel wat anders dan RNA of DNA, maar het principe blijft gelijk: eiwit wordt op grootte gescheiden door de gel. 

Hoe zet je zo'n Western blot op?

1) Maak een gel. Afhankelijk van hoe groot je denkt dat het eiwit is dat je wil zien (of meerdere eiwitten die je wilt zien) zijn er verschillende recepten. Niet bijzonder moeilijk, gewoon het recept volgen en de juiste dingen bij elkaar mikken. Dan in een mooi vormpje gieten en even wachten tot de gel gezet is. Dan in een vochtige tissue in de koelkast bewaren. De gel zelf is net een soort van gelei als je die in je handen neemt. 

2) Laad de eiwit op de gel. De gel staat rechtop met 10 gaatjes of gleuven waar iets ingeladen kan worden, zodat het netjes in een rechte lijn naar beneden loopt. Je wil graag een ladder hebben, een mengsel van eiwitten met leuke kleurtjes waarvan je weet hoe groot ze zijn, waaraan je de rest van de eiwitten kan meten. Daarna heb je nog ruimte voor 9 samples (andersgezegd, dingen die je wilt meten). In mijn geval waren dat de eiwitten van mijn 4 cellijnen. Met de overige ruimtes kan je doen wat je wil; ik had in 1 van de gleuven een controle eiwit geladen. Meer controles in experimenten zijn beter ;p. 

3) Run the gel (de gel laten lopen). Dit gebeurt door er stroom op aan te sluiten. De gel staat in een soort bad met een zoutoplossing en heeft 2 polen die aangesloten worden op een stroombron. Dan laat je de gel 1 tot 2 uur onder stroom staan, tot je eiwitten voldoende van elkaar zijn gescheiden. Dit is goed te zien aan de ladder, die leuke kleurtjes heeft :). Je wilt niet dat je eiwit van de gel afloopt. 

4) Breng het eiwit van de gel op een 'blot' of een papiertje. In de gel kan je niet veel met het eiwit doen. De gel is erg kwetsbaar, dus daarom brengen we het over op een velletje (geen idee eigenlijk, een soort plastic ?). Dat gaat op dezelfde manier: 2 stroombronnen, waardoor het eiwt van de gel op de blot wordt getrokken. Dat duurt een uurtje. Wel in een koude kamer zetten, aangezien de blot anders smelt ;). 

5) Als het eiwit op de blot zit, kan je de eiwitten gaan kleuren. Ik wilde 2 soorten eiwitten kleuren en daarvoor gebruikte ik een antilichaam. Deze worden in het lichaam gebruikt om specifieke ziekteverwekkers te herkennen, maar in de biomedische wetenschappen worden antilichamen vaak ook gebruikt om een specifiek eiwit te vinden. Dus ook nu :). Antilichaam bindt nogal traag, dus overnacht in de koude kamer op een bewegend platform zetten.

6) De volgende dag was je het overgebleven antilichaam weg en voeg je een nieuw antilichaam toe, tegen het eerste antilichaam. Jazeker, een antilichaam tegen een antilichaam. Daardoor krijg je nog meer antilichamen op 1 eiwit en kan je het eiwit uiteindelijk makkelijker zichtbaar maken. 

7) Daarna pas kan je kijken of je experiment is gelukt en foto's maken van de blot. Mijn 2e antilichaam gaf (UV)licht als ik er 2 stofjes bijgooide, niet te zien met het blote oog, dus daar hadden we een speciale camera voor. 

8) Mijn experiment was gelukt! Ik zag de eiwitten die ik hoopte te zien met de antilichamen die ik had gebruikt. En dat voor mijn eerste experiment :). 

9) Met photoshop de fotos wat netter neergezet, zodat het overzichtelijk was en Dinsdag laten zien aan Ite. 

En wat denk je: alles fout gedaan! Controle eiwit niet goed gekozen, verkeerde antilichaam gebruikt, verkeerde hoeveelheid eiwit geladen etc. Met al dit commentaar zou iemand anders misschien ongelukkig worden, maar ik vond het niet erg. Al deze dingen doe ik de volgende keer niet meer fout en nu weet ik welke wetenschappelijke eisen ik in ieder geval moet stellen een mijn volgende Western blots (ja, ik ga er nog meer doen). Superveel geleerd dus :D. Ik ga vol energie mijn volgende experiment opzetten, om deze keer wel een goede Western Blot te krijgen. 

Verdere ontwikkelingen op het lab: morgen ga ik serieus met muizenwerk beginnen. Gezien de openbaarheid van mijn blog ga ik liever niet in detail treden (niet iedereen is enthousiast over proefdieren), maar ik ben natuurlijk bereid om dat in een wat persoonlijkere manier te bespreken (messenger, skype, email etc). Vrijdag gaan Prerna en ik onze nieuwe, 3 weken oude muizen dopen en een naam (nummer) geven ;). Dat wordt een lange dag ... *zucht*. 

Op het lab gaat het dus lekker. In mijn vrije tijd heb ik even de gelegenheid genomen om niets te doen na afronding van mijn eerste projectje. Daardoor iets meer niets gedaan dan ik voor ogen had, en daar het ik Zondag even op gereflecteerd. Elke keer dat ik 'wegglijd' van mijn gekozen pad leer ik weer wat meer over mijzelf. Ook deze keer weer. Ik word niet per se strenger voor mezelf, maar herken mijn zwakkere punten en bedenk een plan om dat te verbeteren of te vermijden. In dit geval heb ik opgemerkt dat ik de neiging heb om videos (Youtube, Netflix etc) te gebruiken als een manier om niets te doen. Eerst was mijn argument dat ik ze kon gebruiken om te ontspannen. Dat klopt wel, maar ik verlies ook energie en motivatie als ik deze videos veel kijk. Ik besteed meer tijd dan nodig aan het 'ontspannen'. Mijn beslissing: geen videos kijken, alleen als deze daadwerkelijk leerzaam of motiverend zijn (en guess what, dat zijn er niet zo veel, alleen wat kookvideos ;p). Het gevolg is dat ik meer naar podcasts (internet radioshows (?)) ben gaan luisteren, vooral van interviews met interessante, motiverende mensen. Deze podcasts geven mij nieuwe inzichten, nieuwe ideeen en andere invalshoeken op bepaalde onderwerpen en hierdoor hoor ik over onderwerpen waar ik voorheen geen kennis over had. En deze podcasts zijn zodanig dat ik geen interesse heb om ernaar te luisteren als ik ondertussen niet iets anders kan doen, bijvoorbeeld eten/koken/celkweek onderhoud etc. Iets waarbij ik niet mijn volledige aandacht nodig heb. Hierdoor ben ik eerder geneigd om na afronding van mijn taak aan de volgende taak te beginnen en blijf ik niet hangen in een tussenstand van onproductiviteit, zoals ik had met videos. Een paar podcasts die ik leuk vind: Freedomain radio (over filosofie en logisch nadenken over vanalles eigenlijk), LondonReal (interviews met succesvolle mensen), Joe Rogan Experience (interviews met succesvolle/interessante mensen). 

Iets dat ik tot nu toe merk (na dit 2 dagen gedaan te hebben), is dat ik rustig ben, minder gehaast, minder ongerust over welke videos ik 'mis' of hoeveel ik er kan kijken in mijn vrije tijd. Dat is van tafel, in ieder geval voor de komende 60 dagen. Daarna zie ik wel weer :). 

Daarmee zal ik het een beetje afronden. Hopelijk wat meer inzicht in mijn gedachtes, falen en leerweg. Je denkt misschien dat ik het wat mooi vertel zo, maar ik maak me eigenlijk niet druk dat ik voor mijn eerste experiment geen bruikbare data heb (Ite is niet bepaald zacht als het komt op kritiek ;) ), maar een jaar geleden had ik het zeker niet zo licht opgevat. Ik weet nog goed dat ik een mislukt experiment mij persoonlijk aantrok en er de hele dag mee in de maag zat. Nu maakte ik gelijk aantekeningen over dingen die ik de volgende keer beter kan doen. Ook dat wegglijden van mijn pad is niets nieuws en ik raak daar niet gefrustreerd over. Toen ik het opmerkte, nam ik eenvoudigweg de tijd om vast te stellen wat er verkeerd ging, waarom en wat ik de volgende keer anders kan doen, zodat het niet nog een keer (om dezelfde rede) gebeurt. Elke keer leer ik meer en groei ik meer :). 

22 Februari tot 1 Maart - Eerste Small Bet afgerond!

Deze week was super! Op het lab boek ik veel vooruitgang en mijn eerste miniproject heb ik afgerond!

Beginnend bij het begin, op het lab gaan dingen steeds sneller vooruit: 

- Na een overleg met Ite zijn een aantal dingen besloten: 

1) Ik heb een experiment staan voor mijn cellijnen dat me waarschijnlijk de komende drie weken gaat bezighouden. 

2) Ik mag gaan werken met de muizen (ik ben toegevoegd aan het protocol en nu heb ik officieel toestemming om de muizen te hanteren en om ze te gebruiken voor experimenten. 

3) Ik mag niet-homozygote muizen gaan gebruiken voor de eerste experimenten, waarbij het genotype niet cruciaal is. De eerste experimenten gaan namelijk bekijken hoe de cellijnen groeien in de muizen. Zolang de muis dezelfde genetische achtergrond heeft (grofweg), kunnen ze hiervoor gebruikt worden. 

- De LabStamp, een muizen tattoo machine, is aangekomen, waarmee de muizen permanent kunnen worden genummerd, om ze van elkaar te kunnen onderscheiden. Hiermee zijn ze per stuk te observeren; cruciaal voor goede experimenten.

- Prerna en ik zijn in contact met Daisy, die ons gaat leren hoe we iets in de longen van muizen kunnen inbrengen. Die kennis heb ik nodig voor mijn experimenten. Het is nu wachten tot we een datum kunnen prikken hiervoor. 

Dat is een hele hoop ontwikkelingen! Ik ben er erg blij mee en ga dan ook weer met volle energie naar het lab (daadwerkelijk in het lab, niet alleen in het kantoortje). 

Buiten mijn stage om heb ik deze week veel tijd besteed aan het afronden van mijn miniproject. Ik heb dat vorige zondag afgerond en ga er nu niet meer aan werken, anders blijf ik bezig :p. Ik heb het eindproduct ingesloten in de mail die ik rondstuur, maar als je die niet ontvangt, kan je me altijd een bericht sturen, dan stuur ik het naar je door. 

Een introductie: 

Ik ben het miniproject (of small bet) begonnen om een indruk te krijgen van het werk dat ik later wil gaan doen met mijn Life Purpose. Het was een project waar ik mijzelf 2 maanden voor gaf, aan het einde waarvan ik een product wilde hebben dat ik kon laten niet. Het idee erachter is dat je iets maakt waar je in theorie geld voor zou kunnen vragen, dus niet alleen een idee, een vaag concept, maar iets concreets. Dat dwingt je om het hele proces te doorlopen en echt iets te maken. Dit idee van het maken van small bets komt van de Life Purpose Course en het is iets waar ik serieus aan heb gewerkt. De volgende small bet heb ik al besloten, maar daar later meer over. 

Met mijn eerste miniproject wilde ik kijken of mijn ideeen wat betreft de vormgeving die ik in gedachte had haalbaar zijn voor mij. Mijn Life Purpose bestaan uit 2 delen: Improving health by 1) learning about and 2) sharing my understanding of the human body. In dit project heb ik op deel 2 gefocused. Het product is niet het volledige idee dat ik heb als eindproduct, maar het is wel een groot deel van de communicatie. Uiteindelijk wil ik de visuele presentatie verder uitwerken, verder dan statische tekeningen. 

Ik heb ervoor gekozen om het in het Engels te schrijven, aangezien ik dit onderwerp vooral in het Engels heb geleerd. De terminologie in het Nederlands ken ik niet goed en ik zou het graag wijder verspreiden dan alleen nederlandstalige mensen. 

Aangezien dit project gaat over mijn communicatievaardigheid zou ik graag van iedereen willen horen of mijn uitleg duidelijk is en of jullie verder nog commentaar/tips/gedachtes erover hebben. Dat zou ik erg waarderen, aangezien ik soms lastig kan inschatten hoe mijn uitleg overkomt en wat er ontbreekt of overdadig is.

Mijn volgende miniproject zal meer focusen op deel 1 van mijn Life Purpose. Om veel over het menselijk lichaam te leren, zal ik waarschijnlijk veel wetenschappelijke artikelen gaan lezen en beoordelen op hun nut en betrouwbaarheid. Nu is het lastig om door alleen te lezen te zien hoe goed experimenten zijn uitgevoerd, maar daar zijn wel manieren voor. 1) Door te kijken of andere onderzoeksgroepen vergelijkbare vindingen hebben met dezelfde experimenten. 2) Er is een online initiatief om belangrijke studies te valideren onafhankelijk van de oorspronkelijke onderzoeksgroep. Deze is naar mijn weten redelijk betrouwbaar. 

Maar ik dwaal wat af. Mijn 2e small bet gaat zijn: mijn review. Daar heb ik de laatste tijd weinig aan gewerkt, nu ik meer in het lab experimenten aan het doen ben. Ik heb besloten om mijn review in mijn vrije tijd te gaan schrijven, zo ver dat kan. Het past namelijk perfect in deel 1 van mijn Life Purpose. Het doel van de review is om een diep begrip te krijgen van de literatuur op een bepaald gebied. Om die kennis te krijgen, moet ik veel artikelen aandachtig lezen. Dat is precies de vaardigheid die ik nodig ga hebben voor deel 1 van mijn life purpose.

De exacte aanpak van small bet 2 ga ik deze week verder uitdenken, maar het zal dezelfde time frame hebben, en het product zal mijn review zijn.  

Dat zijn zo'n beetje de superleuke dingen die afgelopen week zijn gebeurt. Bekijk alsjeblieft mijn minproject en geef commentaar. Alles is gewaardeerd!

3 tot 21 Februari - De laatste weken van zelfreflectie en project management

Eindelijk weer een nieuwe blogpost. Dat voelt goed!

De laatste paar weken heb ik veel nagedacht over een aantal zaken die in die tijd speelden, waar ik nu meer duidelijkheid over heb. Ik ben er nogsteeds mee bezig, maar het kost nu niet meer zo veel tijd als toen. 

De dingen waar ik me mee bezig heb gehouden voornamelijk: 

- Het verloop van mijn stage en de voortgang hiervan.

- Mijn persoonlijke project en de voortgang hiervan. 

- Andere aspecten van mijn persoonlijke ontwikkeling waar ik ideeen over had. 

Het voornaamste waren een aantal gedachtes die ik had rondom mijn stage. Ik heb erg weinig vooruitgang geboekt sinds ik ben begonnen en nog geen experimenten gedaan. Veel is daarin niet veranderd, en ik heb dat met Ite besproken. Op dit moment is er niet veel dat ik kan doen, aangezien het allemaal afhangt van wanneer de muizen gereed zijn en andere plannen die we hadden bedacht lopen ook niet helemaal soepel. Er zijn elke keer dingen die voor vertraging zorgen en er is niets dat ik kan doen om dat te versnellen. Daar leg ik me bij neer en maak ik me niet druk over. Ondertussen houd ik mezelf bezig met celkweek en celkweek gerelateerde dingen. 

Verder merkte ik weinig vooruitgang in mijn persoonlijke project. Ik merkte dat ik hier graag aan wilde werken, maar moeite had om eraan te beginnen te werken. Daar heb ik veel aan gewerkt de laatste weken. Hoewel ik duidelijk voor ogen had wat mijn doel hiermee is, was het lastig voor mij om eraan te werken. Ik heb nu duidelijk de benodigde stappen opgeschreven en volg die nu een voor een na. Ik ben er nu zeker van dat ik eind deze maand een goed product klaar heb :D. 

Deze methode van project management is iets dat ik samengesteld heb aan de hand van een aantal bronnen over dit onderwerp. Ik kan de exacte bronnen niet noemen, maar een aantal principes zijn: 

- Een duidelijk plan bedenken en het doel duidelijk voor ogen hebben. 

- Het project onderverdelen in op een volgende stappen/onderdelen.

- De onderdelen en taken een voor een afronden. 

- Bij het plannen van de onderdelen, de focus leggen op actiestappen, met een duidelijk doel. 

- Als er een gedachte of taak in me opkomt, deze direct noteren, zodat ik hem kan vergeten en later reviewen wat er nog te doen is. 

- Uit mijn takenlijst die taak kiezen en afronden die het meest belangrijk is.

Deze principes ben ik nu ook voor mijn stage aan het toepassen en het helpt een hoop stress/onduidelijkheid te voorkomen. Een belangrijk aspect wel ik dat ik de taken ook daadwerkelijk goed moet afronden, ook al heb ik er geen zin in. Dat is nog wat lastig soms. 

Ook merk ik dat voornamelijk op het lab het weinig zin heeft om een strakke planning te maken. Er komt eigenlijk altijd wel iets tussen, of een activiteit duurt langer dan verwacht. In plaats daarvan noteer ik nu eerder hoeveel tijd ik heb besteed na afloop van de dag, zodat ik kan inschatten hoe lang ik met dingen bezig ben. Dit houd me ook flexibel. 

Een gedachte die hier in meespeelt komt van David Allen: Je kiest niet voor de dingen die je doet, maar voor de dingen die je niet doet. Immers, de keuze van 1 activiteit sluit alle andere activiteiten uit. 

Dit gaat er natuurlijk vanuit dat je 1 ding per keer doet en niet probeert te multitasken als dat niet nodig is. 

Ik denk dat wat me vooral dwars zat 2 weken geleden het idee was dat ik geen controle had over wat er gebeurde met mijn stage, dat de voortgang hiervan afhankelijk was van andere mensen. Na mijn gesprek met Ite heb ik meer ideeen over welke stappen ik zelf kan ondernemen om voortgang te bewerkstelligen. Dat geeft mij ook alle verantwoordelijkheid, maar nu heb ik meer zelf in handen en meer rust met het gebruik van deze principes. Dit creeert voor mij rust, ook al groeit mijn to do lijst ;p. 

Verder heb ik, sinds het volgen van de Life Purpose course van Actualized.org, nooit echt de tijd genomen om een aantal belangrijke vragen te overwegen en daar echt goed over na te denken. Nu heb ik een lijst gemaakt waaraan ik deze vragen toevoeg en zodra ik hiervoor de kans krijg, doorloop ik deze lijst en beantwoord ik voor mezelf de meest relevante vraag. Dit zijn niet de eenvoudige vragen, maar de vragen waar ik een aantal paginas aan gedachtes over kan opschrijven. Voor mij heel persoonlijk, dus ik kan niet veel meer details geven. Ik heb 1 vraag beantwoord en afgehandeld deze week en voel me hier goed bij. Ook dit creeert veel rust. 

Dat waren de dingen die ik de laatste weken heb overwogen en waar ik veel energie in heb gestoken. Nu ik dat een beetje heb opgezet, heb ik weer tijd om wat blogposts te schrijven. 

Wat er voor de rest de laatste weken is gebeurt:

- We (Abby en ik) hebben een nieuwe pleegkat om te verzorgen. Zijn naam is Tally en hij is een kat die ter adoptie staat aangemeld, maar een tijdelijk onderkomen heeft bij ons. Hij is echt super knuffelig en zachtaardig. De eerste week was hij een beetje een handvol, aangezien hij graag elke open deur induikt zodra die wordt geopend. Denk aan de badkamer, kastjes boven de grond, en de koelkast. Niet altijd even handig, maar met veel repetitie van het weigeren van toegang tot deze deuren, doet hij dit nu een stuk minder (hoewel de koelkast nogsteeds interessant is). Verder is hij erg kieskeurig met eten en zeker in het begin was dit een probleem. Hij at alleen kaas, en dronk kattenmelk, maar nu eet hij al wat beter normaal kattenvoer. Dat gaat dus de goede kant op :).

- Ik heb de superbowl gekeken bij met Evelyn en haar vriend. Superbowl is de finale van de American Football competitie. Dat was een hele belevenis. Mijn indruk hiervan: de sport is nog saaier dan voetbal! Er is 4 x 15 minuten speeltijd, maar elke keer dat de bal op de grond valt, wordt het spel stilgelegd tot de spelers weer op de juiste plek staan. Dan spelen ze voor 5 tot 20 seconden tot er weer iemand getackeled wordt etc. In de tussentijd worden er constant reclames gespeeld, terwijl de spelers hergroeperen. De regels zijn me nog niet helemaal duidelijk, maar ik had geen geduld om echt op te letten, en heb na 5 minuten speeltijd (30 minuten in realtime) vooral met Evelyn gepraat. 

Het meest vermakelijke is de halftime show, waarin deze keer Bruna Mars en Beyonce met bijbehorende dansers (en Coldplay) een act opvoerden. 

Verder zijn de spelers allemaal supergroot en breed en is dit inversely correlated met hun intelligentie. 

Dat is wat ik nu van American Football heb geleerd en alles dat ik ervan wil weten ;p.

- Ik heb 2 nieuwe recepten erbij!

1) Granola bars: repen van kokosnootrasp, havermout, gemengde noten en chia zaden, bij elkaargehouden door verhitte honing en pure chocolade. Superlekker! Ik maak ze zelf en dit vervangt ook gelijk de granola bars die ik in de winkel koop, waarvan ik 3/4 van de ingredienten niet vertrouw. Ik ben nogsteeds bezig om de verhoudingen en exacte droge ingredienten aan te passen om het nog lekkerder te maken. 

2) Sausage cheese balls: letterlijk balletjes van kaas en worstenvlees (en wat zelfrijzend bakmeel). Voor mijn eiwitrijke snack. Een van de weinige dingen die Tally acceptabel vond in de eerste week van zijn verblijf bij ons ;p.

Verder is mijn recept voor appelcake nu helemaal geperfectioneerd en heb ik daar geen problemen meer mee. 

Tot slot nog wat over de Young Meditators van afgelopen vrijdag. Deze keer ging het over schaamte (shame), naar aanleiding van de 2e TED-talk van Brene Brown (zoek het op!). Haar omschrijving van shame was: het idee dat je niet goed genoeg bent. Eenvoudig te verwarren met berouw (regret): het idee dat jouw daden niet goed zijn. Shame komt voort uit een aantal waarden of ideeen waarvan iemand denkt dat ze aan moeten voldoen om geaccepteerd/erkent te worden als een goed persoon. Dat verschilt per cultuur en tussen mannen en vrouwen. Door schaamte om niet aan bepaalde idealen te voldoen, worden de meeste mensen ervan weerhouden om zichzelf compleet te uiten en compleet zichzelf te zijn. Wat in mij opkwam tijdens de bespreking van dit onderwerp was het idee dat deze waardes voor de meeste mensen niet zelf zijn bepaald, maar door hun opvoeding/cultuur/omgeving en dus niet zelfgekozen. Voor mijzelf merk ik, nu dat ik mijn eigen waardes heb verwoord, dat ik me niet zo schaam als ik niet aan andermans standaarden voldoe, die ik niet deel. Daaraan kan ik ook snel zien of en hoe ik overweg zou kunnen met zo'n persoon in een relatie. Heel interessant voor mij om over na te denken en ook zeker iets dat ik op mijn lijstje heb gezet ;). 

Dat is het zo'n beetje voor de laatste 3 weken. Ik wil wel zeggen dat ik weet dat er veel lezers zijn waarbij ik een verwachting van regelmatige blogposts heb opgezet en dat was ook mijn bedoeling. Ik hoop dat jullie je geen zorgen hebben gemaakt om mij, aangezien het niet beter met mij kan gaan. Ik begrijp dat mijn posts soms negatief kunnen lijken, aangezien ik veel van mijn problemen verwoord die ik tegenkom. Maar ik zie deze problemen niet als negatief, noch zie ik mijn wisselingen in energie (die ik nu niet meer heb) als negatief. Een idee vanuit o.a. de Young Meditators groep is dat emoties en andere gevoelens niet goed of slecht zijn, ook al geven wij als persoon dat label eraan. Het is zoiets al zeggen dat het gevoel van pijn in ons lichaam iets 'slechts' is. Het is niet aangenaam om pijn te voelen en dat is het hele punt van pijn; het dient als een waarschuwing dat er iets niet goed zit of dat we iets gaan beschadigen als we zo door gaan. Zonder pijn realiseren we niet dat we ons lichaam beschadigen. Op dezelfde manier zie ik mijn gevoelens en gedachtes. Ze zijn niet aangenaam in het moment, maar ze zetten me aan het denken en waarschuwen me voor beschadiging. Soms kunnen we pijn negeren, zoals spierpijn. Op andere momenten is het goed om het wel te overwegen, bijvoorbeeld als je op het punt staat een spier te verrekken. Ik ben bezig dat te leren en dat zijn de ervaringen die ik met jullie deel. 

Het pad dat ik voor mezelf heb gekozen is helemaal nieuw voor me en er is niemand anders die hetzelfde pad doorloopt, hoewel ze misschien een vergelijkbaar pad hebben gekozen. Dit pad zit vol met obstakels die de meeste mensen ervan weerhouden om verder te gaan. Voor mij is het nodig om als persoon te groeien en te veranderen om deze obstakels te overkomen. Soms kan ik eromheen, door mijn pad aan te passen; soms moet ik er doorheen en moet ik eerst sterker worden in een bepaald opzicht. Maar het doel dat ik in zicht heb maakt dat alles de moeite waard. Het resultaat van de eerste stappen op dit pad zal ik volgende week laten zien ...

Bedankt voor jullie interesse. Ik weet dat mijn blog gelezen wordt en ik waardeer jullie medeleven en steun, ook al ben ik de laatste weken wat stil geweest. Ik hoop mijn regelmatige blogposts te hervatten. Maar maak je niet ongerust; het kan niet beter met mij gaan!